مجید خرمی ـ فرانکفورت

                                                  پنجشنبه 27 سپتامبر 2012

 

                  کالای مرگ در گردش

 

فوج ملخ ها

در دشت ماهشهر

همچون ابری تاریک در حاشیه.

سال های دور،

در بازی پیتوی هفت سنگ

به روی آسفالت ِداغ

کنار چشم های پف آلود قیر،

خون دماغ می شدم.

آن زمانی که

به مرکوکُرُم می گفتیم دوا گُلی...

امروز دختران رگل در چین،

دختران باکره در ایران

دردمند از روند ِچرخ تولید

سرگشته از رقص ِمار ِفقر

به گرداگرد ِاندام رنج خویش

به دامان مرگ،

به شیوه ی خودکشی

                پناه می جویند.

با زبان ناشیانه

اوباما برای ما لالائی ِدموکراسی می خواند.

احمدی نژاد

این دلقک سیاسی ِرانت نفت

بازیگر ِخام ِحجتانه،

درخیمه شب بازی ِسازمان ملل

با تفنگ آبپاش

چشم های اسرائیل را،

خیس می کند.

اشک تمساح همیشه معصوم

دستاویز ِصلح و جنگ.

آه، شکست سکوت ماندلا!

و قتل عام ِکارگران سیاه ِآفریقا

در آکربات ِعنکبوتی تضادها

اوباما،

پنهان می شود

زیر تقدس خرافات

تا گذار از هرج و مرج سرمایه.

آری:

کارگران ِزندانی ِجهان،

به درازایزنجیری

پیرامون ستاره ی خاکی

به اسارت می چرخند.

رهبران پوک جهان

این کوسه های دریای سرمایه.

در اندیشه ی شیر ِخشک کودکان

کودکان کار

              کودکان خیابان

                                نیستند.

مرگ در گردش بازار

چه کالای ِارزانی ست.

تولید ِناهنجار

             شکنجه

پرس ِاندام

سوفاله ی شده ی روان

تسمه نقاله

           می بردشان به خانه

                                      می آوردشان به کار.

از ماجرای ِخوفناک این حیات

راه ِگریزی پیداست؟

شاید زمان آن است

که باورمان شود،

برای بازار گرم ِزرادخانه

جنگ افروزان سرمایه

در جاده های امن مین می کارند.

ایا نمایش رژه ی تانک ها

                                 در بیرون شهر

پیش بینی خطر یک جنگ بزرگ نیست؟

از لابلای بادبادک های رنگی

از میان تیاره کاغذی کودکان

آیا فردا باران خوشه های بمب

بر خانه ها خواهد بارید؟

آیا از میان شکاف آوار

ناف ِکودکان ِخون دماغی را

می توان برید و گره ی کوری زد؟

و همه ی این قاعده گی سرخ بلوغ را

می توان پاک کرد

                             زیر آبشار نیاگارا؟

آری جناب پرزیدنت،

در جستجوی ِاین تمدن شما

میلیون ها کودک

زیر آفتاب،

آشغالدانی های درخشان را

با چراغ قوه می کاوند.

گرسنه گان ِشهرها

بر طبل ها، ضرب دیگری را

                    تام شورتام ش خواهند نواخت....