پیا د گا ن شطرنج

برا ی : د وست، یوسف ا رد لا ن

 

تا تِریا یی که د وست د ا ری

زیرهمین چترمی رویم  .

بگذ ا رد ر د ما ی آ نجا

کنا رما شطرنج با زی کنند  .

میا ن ِتبسم ِگرم قهوه  ،

ما برا ی گفتن حرف ها د ا ریم  .

بگذ ا ربشنوند

ما ا زبی مرزی سخن می را نیم  .

ا ین که لا د ن

کیف وکفش ِمد رسه ند ا رد  ،

هنوزد رغِنج ِمد ا رِا ند یشه ی ما ست  .

بگذ ا ربد ا نند

ما چگونه مهربا نی را

به گَنجه ی فرا موشی نمی سپا ریم  .

ا ین که نیا زی نیست د یگر

معنا ی هستی را

میا ن حجم ِبلورین هند سی

زند ا نی کرد  ،

وتنها پشت ِسنگرِکلما ت

پنها ن شد  .

بگذ ا ربد ا نند ،به سیا ق ا یشا ن

د رمید ا ن ِکُشتی روشنفکرا نه

گوشت وما هیچه ی جمله ها را

ما فتیله پیچ نمی کنیم  .

تا رسا یی بند ، بند ِوا ژه ها

د رعضُله ها ی توا نا یی  ،

رگ به رگ شوند  .

آ ری تجسم یک د فترچهل برگ ِنوری

د رچشم ها ی تشنه ی غریزه ی د ا نا یی ِ

اُ رد ین ، برا ی فرد ا ی د بستا ن  ،

نیا زی به زبا نِ بند با زی ند ا رد  .

د را بتد ا مزه ی نا ن ،

میا ن ِلَزج ِبُزا ق می چسبد

ا ین آ غا ز وه  ، چه لذ ت د ا رد  !

د ور خود می چرخند  ،

د را تا ق فرما ن ها ی مَجا زی

مد ا م به د نبا ل زبا ن ِمشترک می چرخند  ،

آ یا ما تنها فریا د نمی زنیم  ؟

بگذ ا ربشنوند هنوز

ما ا زخود گذ شتگی ها را

با ترا نه ی د وستی می خوا نیم  .

ا گرچه د را ین گوشه کنا ر

وزیرا ن ِد ا نا ی کُل  ،

ما پیا د گا ن ِشطرنج را

با کی نیست ،جد ی نمی گیرند  .

بیا بگذ ا ربگذ ریم  . . .

ا ینک پشت ِشبنم ِشیشه ها

ها شورِتب ِبا را ن ا ست  .

برویم وبا زگرد یم  ،

بگذ ا رزیرهمین چتربزرگ

سیگا رم را روشن کنم  .

من مسا فرم می گذ رم  ،

ا ما ا زا ینجا می گویم فرد ا

برا ی من نا مه ننویس که چرا

برا ی خرج ا ین سفرِرا ه ِپا ریس

سا عت هد یه ی برا د رم را

فروختم  ؟

بگذ ا را ین د ید ا ر

زیرا ین رگبا ر

هم قطا رشود  .

بگذ ا ربه مهرمزد ک  ،

با بدرود ببوسمت

ا ی نیکوی د وست  !

 

مجید خرّمی

بیست ود ونوا مبر،د وهزا روچها رد ه ،

فرا نکفورت  .